Roadtrip to Adelaide!

Donderdag, de dag dat we op de trip zouden gaan. We hadden 's avonds nog een minifeestje gehad en kaartspelletjes gespeeld maar donderdagochtend werd ik heel vroeg wakker gemaakt door twee vriendinnen: 'Wies, er is iets met je auto!'. Iemand had een foto van mijn auto gemaakt en op Facebook gezet, er was ingebroken. Ze hebben mijn ruitje ingeslagen en m'n nummerborden gejat, maar wat doe je dan in zo'n vreemd land? Had meteen de politie gebeld omdat ze met die nummerborden dingen vanuit mijn naam kunnen doen. Uiteindelijk heel erg lang met de politie aan de lijn gehangen, was wel duidelijk dat we de trip moesten uitstellen. Later op de dag zouden ze langskomen voor vingerafdrukken en ik moest eerst zorgen dat ik nieuwe nummerborden kreeg en m'n raam werd gemaakt. Nummerborden bleek makkelijk te regelen zijn, we zijn naar VicRoads gegaan en hebben deze aangevraagd, betaald en kregen ze gelijk mee. Daarna naar benzinepomp om alle glasscherven uit de auto te halen en schoon te maken. Het raam was toch iets duurder dan verwacht want na 5 verschillende bedrijven gebeld te hebben bleek het tussen de 250 en de 400 dollar te kosten. Toevallig wist ik dat de jongen waarmee we gingen bowlen vorige week in de auto-wereld zat dus heb gebeld en hij wist wel iemand. Volgende ochtend kwam er dus een vriend van hem langs en heeft hem voor 125 euro gemaakt, heel erg fijn. Blijft natuurlijk ontzettend balen dat ik door iemand anders op de kosten werd gejaagd en moet weer geregeld moest worden maar nu gelukkig alles goed. Was allang blij dat ik m'n TomTom altijd mee naar binnen neem 's nachts want zijn enige score was nu twee zakjes snoep en nummerborden.

Vrijdagochtend dan éindelijk vertrokken voor onze roadtrip. Moesten eerst zorgen dat die nummerborden vastgezet werden, dus zijn met heel lief lachen een garage ingereden en die hadden ze er binnen no-time gratis opgezet. Caroline opgepikt en richting Lorne, onze eerste stop. Onderweg wat gegeten en gestopt bij Torquoi, dit is een mooi strand en begin van de Great Ocean Road. Later gestopt bij Bells Beach, ook een prachtig en heel bekend strand. Met mijn trip in het begin van het jaar ben ik al in Lorne geweest en ook deze twee stranden maar toch was het ontzettend leuk om iets te zien dat je herkend maar toch in een vreemd land. De eerste camping die wij probeerde was $45 dus we dachten, dat moet goedkoper kunnen. Bleek dat er ergens op een berg een gratis campingplaats is, hier zijn we naartoe gereden. Ongeveer 15 minuten alleen maar bospaadjes maar toch aangekomen op een heel schattig plekje midden in het bos waar inderdaad gratis gekampeerd kan worden. Tent neergezet en weer naar Lorne gereden om wat te eten. In Australië staan er vrijwel overal gratis BBQ's die iedereen kan gebruiken, soort faciliteit van het land. We hebben dus wat broodjes en worst gehaald en geBBQd. Op de terugweg nog in het donker wat Kangaroo's over de weg zien hoppen. Teruggekomen bij de 'camping' bleken er vier tenten bijgekomen te zijn. We zijn even gedag gaan zeggen en hebben wat biertjes gedronken met deze groep, waren allemaal Australische surfers dus leuk die ook een keer te spreken. De nacht was minder prettig, zo'n klein tentje is toch wel erg klein met drie personen, lagen echt tegen elkaar aan, andere kant van mij lag ik ongeveer met m'n hoofd in het doek en m'n voeten moest ik optrekken (wat eigenlijk niet kon) omdat ik te lang was. Ik werd er zelfs een beetje paniekerig van dus ben rond 3 uur op de achterbank van de auto gaan liggen, niet ideaal maar wel betere optie.

De volgende morgen was ik drie uur eerder wakker dan de andere meiden dus ben ik maar gaan hardlopen in het bos en boek gaan lezen in de zon, zoals een echte vakantie hoort te zijn! Er kwamen vier mooie gekleurde papegaaien op de auto zitten en hebben mij gezelschap gehouden de hele ochtend. Daarna naar Lorne gereden en drie surfboards en wetsuits gehuurd in een winkel en zijn twee uur gaan surfen. Prachtige golven, ging beter dan vorige keer en weer echt een topervaring. De volgende dag mega-spierpijn maar was het waard, heel tof!
Daarna doorgereden naar Cape Otway, het meest zuidelijke punt van de Great Ocean Road. Hier een camping gevonden voor maar 20 dollar voor een nacht en ons tentje opgezet. Deze camping en het bos eromheen had mega veel koala's in het wild dus die ook veel kunnen spotten. We hadden een kleine kampvuurplaats dus zijn met de auto stukje het bos ingereden, heel veel takken ingeladen en er later een heel groot kampvuur van gemaakt. We voelde ons echte avonturiers met eigen gevonden hout, mega kampvuur en wijntjes. Kwam een groep Amerikanen langs die iets zeiden over ons kampvuur dus hebben ze uitgenodigd erbij te komen zitten dus avondje met een groep rond ons kampvuur gezeten. Heb weer in de auto geslapen, beetje last van m'n knieën maar dit was prima.

Volgende ochtend, zondag, zijn we doorgereden naar de 12 Apostles. Deze had ik al gezien met mijn eerdere trip maar deze keer was weer indrukwekkend. Daarna vrijwel heel de dag gereden, wilde wat kilometers maken en dezelfde avond nog naar Adelaide. Deze route was echt zoals ik Australie voor mij had gezien, alleen maar velden met paar bomen, gele bordjes langs de weg om te waarschuwen voor Kangaroo's en Koala's en soms een bordje dat het volgende tankstation paar honderd kilometer verderop is. Het plan was 's avonds daar naar een camping te gaan maar was niet veel te vinden of allemaal al gesloten. Na lang rond te hebben gereden toch maar om 2 uur de hoop opgegeven, parkeerplek gezocht in Murray Bridge en met z'n allen in de auto geslapen. Uiteraard niet ideaal maar prima voor een nacht.

Maandag waren we allemaal een beetje moe dus zijn naar het strand gereden en wat geslapen. Dit was een strand waar je met je auto op kon, Jack met zijn fourwheeldrive zag dat ook wel zitten dus konden heel stuk over het strand rijden. Hebben iets van Adelaide gezien maar de campings bleken een beetje buiten de stad te liggen dus dachten aan couchsurfen. Hebben een account aangemaakt op een website en kregen meteen een reactie van Adam, Australische jongen en tevens verantwoordelijk voor de gehele koelkast-afdeling in zijn plaatselijke supermarkt. We hadden van tevoren boodschappen gedaan en wilde voor hem koken als bedankje. Heerlijk gegeten en ondanks dat Adam nogal een vreemde snuiter was en overal camera's in zijn kleine appartement had, heel fijn dat we daar konden slapen. Adam had alleen niet verteld dat wij om 5.30 moesten opstaan omdat hij moest werken. Dezelfde avond kregen wij een berichtje van een ander adres voor couchsurfen dus zijn dezelfde avond daar nog heengegaan. Dit was bij Clayton thuis, hij woont momenteel in zijn ouderlijk huis omdat het bijna afgebroken gaat worden maar wij hadden dus een heel groot huis voor onszelf. Inclusief bedden, handdoeken op bed, goede douche en mooie tuin. En dat allemaal voor gratis en heel gezellig. Hebben 's avonds wat spelletjes gedaan en heerlijk geslapen na drie dagen in de auto slapen. Zijn hier uiteindelijk de hele week gebleven.

Dinsdag moesten Caroline en Katie huiswerk doen aangezien ze volgende week tentamens hebben dus had ik wat tijd voor mijzelf en relaxed dagje gehad. 'S avonds zijn we naar de stad gegaan en naar het casino. Hoorde dat Adelaide een heel mooi casino had dus zijn daar paar uurtjes geweest. Wij waren allemaal een beetje aan het rondlopen en aangezien ik niet echt geldboom op mijn rug heb was kijken leuk genoeg. Ik had wat jongens gevraagd of ze het goed vonden als ik mee keek met ze waarop hij 100 dollar aan de dealer gaf en zei: 'Geef haar alsjeblieft muntjes voor deze 100, dan kan ze ook spelen'. Bleek dat ze net 5000 dollar hadden gewonnen dus dat was waarschijnlijk de reden. Ik heb uiteindelijk heel lang hier mee kunnen spelen en had aan het einde nog 60 dollar over, mocht ik houden maar heb het teruggegeven. Was wel echt ontzettend leuk om roulette te spelen zonder dat je je zorgen hoeft te maken dat je geld verliest.

Woensdag heeft Clayton ons rondgereden door de Adelaide Hills, oude watermolen, grote wijnvelden en zijn geëindigd in een restaurantje om een van de lokale wijnen te proeven. 'S avonds zijn we bij Madam Hanoi gaan eten, Clayton's werk. Dit is een Frans-Vietnamees restaurant en aangezien hij veel wel kon aanraden hebben we heel veel 'tapas' besteld en alles geproefd. Daarna nog wat biertjes gedronken in de stad en weer naar huis gegaan.

Donderdag was de dag van de race van Wouter dus zijn vroeg naar de stad gegaan en was een groot evenement. We hadden Nederlandse vlaggetjes op onze wangen geschminkt en zelfs Caroline en Katie hadden dat. Er waren heel veel ouders en supporters dus ik kon ineens met 20 mensen Nederlands praten na vier maanden Engels. Ik moet stiekem zeggen dat ik sommige woorden in het Engels heb gezegd en soms zelfs als ik in Nederlands praat in het Engels denk, best een gek gevoel. Dit komt denk ik vooral doordat ik afgelopen week helemaal nul Nederlands heb gepraat, geen Skype en ook geen Nederlanders in de buurt. Rond 11 uur zijn ze gefinisht en ze hebben gewonnen! Ze hebben ongeveer 1,5 jaar aan deze auto gewerkt en allemaal fulltime dus de blijdschap was niet te beschrijven. Ze waren allemaal heel druk met afbouwen en feesten dus ik heb Wouter maar eventjes kunnen spreken. Later bleek dat Pim, een jongen waarmee ik een week lang een jeugdroeikamp van Laga heb begeleid, ook meedeed dus leuk die ook hier te zien. Caroline, Katie en ik zijn verder donderdag de stad gaan verkennen. Adelaide is kleiner dan Melbourne, hebben mooie dingen gezien maar één dagje was wel genoeg om gewoon rond te lopen. Thuis weer gekookt en wat spelletjes 's avonds gedaan.

Vrijdag hadden we een wat sportiever programma. We wilden graag de Mount Lofty beklimmen dus stonden in de startblokken maar bleek dat de auto niet meer wilde starten, accu was leeg. Ik had geen idee waarvan maar hebben dus wat buren aangesproken en drie mannen hebben ons geholpen hem weer op te laden. Aangekomen bij de berg, was een uur rijden, motor uitgedaan en geprobeerd weer aan te doen maar accu weer leeg. Hij is dus gewoon kapot terwijl de autodealer zei dat hij er een nieuwe in had gezet. Ik heb hem meteen gebeld en verhaal verteld en ook dat het onmogelijk was dat hij nu kapot is en gevraagd of hij eerlijk wilde zijn of het een nieuwe of gebruikte was, bleek een gebruikte. Dit viel niet in de garantie maar hij heeft aangeboden er gratis een andere in te zetten zodra ik terug ben in Melbourne. Heel fijn dus maar betekent wel dat we elke keer iemand nodig hebben als we de auto willen starten. Adem in, adem uit.. Zijn ergere dingen maar ik word er eerlijk gezegd wel een beetje moe van.
De wandeling was prachtig, vier watervallen onderweg en duurde vijf uurtjes in totaal. Heel veel stijle stukken maar echt de moeite waard, bovenaan een heel mooi uitzicht over heel Adelaide. Ook weer Kangaroos in het wild gespot, blijft leuk om naar te kijken.
Na de wandeling moesten we uiteraard iemand vinden met startkabels en een auto maar aangezien het al beetje laat was, was er geen hond te vinden. Er reed een jongen langs en die had helaas geen startkabels en moest naar een bruiloft, later zagen we hem weer weggaan en hij bleek dus in de buurt te wonen en zijn startkabels te gaan halen. Hoe fijn, konden daarna dus weer naar huis rijden. Tijdens boodschappen moest er iemand in de auto blijven zodat de motor aan kon blijven en Jack heeft ons wel fijn thuisgebracht.
'S avonds zijn we weer naar de stad toegegaan. Alle teams van de World Solar Challenge hadden zich verzameld in het Belgium Beer Café dus zijn daar ook langsgegaan. Op de tweede verdieping was het afgekocht door de TU Delft en TU Twente dus zijn met een goed excuus 'we zijn hier als verrassing omdat ze hebben gewonnen' naar boven gegaan en was heel leuk weer Nederlands feestje. Aangezien het alleen maar Nederlanders waren spraken veel mensen Katie ook aan in het Nederlands. Ik had haar een paar weken geleden wat woordjes geleerd in het Nederlands dus elke keer als iemand wat zei hoorde ik haar zeggen: 'donderdag', 'blauw', 'vier', 'februari', moest er echt ontzettend om lachen: die mensen snapten er niks van. Later met z'n allen gaan stappen en in deze club stond een hele grote stier waar ik uiteraard voor uitgedaagd werd en zodra ik op dag ding zat scheurde ik uit m'n broek, gelukkig was het donker en na fijn avondje weer naar huis gegaan.

Vanmorgen, zaterdag, zijn we weer vertrokken uit Adelaide om naar Melbourne te gaan. We wilden zo lang mogelijk daar blijven dus hebben besloten het in één keer te rijden. Dat moest ook wel aangezien we de motor niet uit kunnen doen. Na het tanken de auto vooruit duwen, iemand zoeken met kabels en dan pas weg te kunnen was ook niet ideaal maar we zijn al een heel eind op weg.

Vanavond slaap ik bij Katie in de kamer aangezien ik zelf al uit heb gecheckt en morgen weer een fijn tripje naar de autodealer. Maandag vertrek ik naar Sydney dus nu nog wat uitrusten en wasje draaien. Ik had vorige week meegedaan met een fotowedstrijd van de Universiteit en blijkt dat ik gewonnen heb en een 100 dollar voucher heb gekregen voor de meest bekende supermarkt hier, mooi meegenomen!

Wat een fantastische week was dit, is echt voorbij gevlogen. Heel wat gezien, veel gelachen, veel gedaan en vooral genoten! Staan nog heel veel avonturen te wachten en ik vrees een beetje verliefd te zijn geworden op het land.

'Memories are made to last a lifetime'